Hrišćanska vera ima mnogo simbola, u početku su to bili crteži ribe koja je simbolizovala čuvenu priču iz jevanđelja, onda golobradi mladić, pastir koji je simbolizovao Isusa i golub koji je označavao Sveti duh, ali onaj koji se nametnuo kao najprepoznatiji jeste krst.
Neko bi mogao da pomisli kako je apsurdno što je simbol jedne religije zapravo muka njenog imenioca, ali to nije toliko jednostavno. U zapadnoj kulturi krst je postao gotovo neodvojiv od hrišćanstva, iako je to jedan od najstarijih i najobuhvatnijih simbola, mnogo stariji od samog hrišćanstva. Urezivan u kamen ili drvo ili izradjivan od metala ili kosti, bogato ukrašen ili jednostavno crtan, krst se pojavljuje širom sveta.
Kameni disk sa ugraviranim krstom, pronadjen je u pećini Tata u Madjarskoj, star je po proceni oko 100.000 godina. Krst se kao simbol nalazi u gotovo svim drevnim civilizacijama poput Kine, Egipta i Srednje Amerike, a čest je motiv i u afričkoj umetnosti. Pojavljuje se na keltskoj grnčariji, nakitu i kovanicama. Smatra se jednim od četri osnovna simbola, zajedno sa točkom, krugom i kvadratom, s kojima je takodje povezan.
Neki veruju da se ovo poklapa s postepenom tendecijom kod rane crkve da se razdvoji duhovno i materijalno carstvo u skladu s Hristovim rečima, “Moje je carstvo nebesko”.
Ovaj stav je preovladao u velikom delu hrišćanskog sveta, gde se zemaljski život (uključujući prirodu), svet i telo sagledavaju kao sile koje treba prenebregnuti, a ne kao delovi organske celine. Ovo učenje može se povezati i sa više vekova starijom Platonovom filozofijom koja razdvaja čulni, materijalni svet, od savršenog "sveta ideja". Za hrišćane je raspeće iskonski simbol, koji predstavlja Hristovu smrt, vaskrsenje, pobedu duha nad materijom i iskupljenje čovečanstva, a ne samu muku i iskušenje.
Krst je i zvanično postao simbol hrišćanstva kad je rimski car Konstantin priznao hrišćanstvo kao oficijalnu religiju carstva.
