Postoje tri legende o nazivu sela Jarinje. Po jednoj naziv verovatno potiče od vune koja se dobija od ovaca i koza koje su ošišane rano u proleće.
Druga legenda naziv "Jarinje" veže za žensko ime Jarina, jer ovde svaku staru ruševinu narod zove Jerina ili Jarina, po ženi Đurđa Brankovića, piše Jedinstvo.
Još je i moguće, kako se u narodu prenosi, da ime potiče od planinskog visa Jarik u čijem se podnožju selo i koji odvaja Gornje i Donje Jarinje.
Legende ostaju za prepričavanje i da se prenose sa kolena na koleno, a ova dva dela, koja dele ime, poznata su da su imala dva pozivna broja, struju su dobijali iz elektrodistribucija Raška i Leposavić, a njegovi stanovnici u potrazi za poslom odlazili su u opštinu Leposavić, gde geografski pripadaju, ali češće i u susednu opštinu Raška, koja je otprilike jednako udaljena kao i Leposavić.
Selo je postalo veoma poznato nakon ratnih dešavanja 1999. godine i često se pominje u udarnim vestima u svim medijima, od kada je tu uspostavljen administrativni prelaz, a možda je najpoznatije po otporu lokalnog stanovništva, jer su na potezu magistralnog puta od Gornjeg do Donjeg Jarinja najčešće bile barikade i nedeljama blokiran put.
Prošle godine u Jarinju su Srbi blokirali put čitavih 12 dana zbog namere Prištine da ukine srpske registarske tablice. Kriza je bila toliko velika da su se na ovom području oko administrativnog prelaza s jedne strane našle motorizovane jedinice Vojske Srbije, dok su s druge strane bile jedinice Kfora i Rosu.
I danas česte su patrole Kfora, što stacionarne, što mobilne na ovom delu puta, a nedaleko od administrativnog punkta od ovog leta ovde se nalaze i pripadnici specijalne Kosovske policije, koji su utvrđeni pored magistrale.
Meštani sela, ni krivi ni dužni, žive u takvoj atmosferi već više od dve decenije.
Kako se navodi, kada se stanovnici ova dva sela pitaju, kako se tu živi, niko se ne žali, jer su "svoji na svome", ali kažu da osećaju pritisak u bezbednosnom smislu. Tu postoje svi uslovi da se u plodnoj Ibarskoj kotlini razvijaju poljoprivreda i stočarstvo, a ovi vredni domaćini obrađuju svoja imanja, ali ističu da bi moglo i više i bolje.
Sela Gornje i Donje Jarinje imaju povoljan geografski položaj i nalaze se 16 kilometara severno od Leposavića, na desnoj strani Ibra. Kuće, uglavnom nove, locirane su pored i iznad magistralnog puta i železničke pruge Kosovska Mitrovica-Raška.
Zanimljivo je da je pre par godina izgrađeno železničko stajalište Jerina u ovom selu i na kratko je saobraćao lokalni voz, ali već godinama železnički saobraćaj na ovoj pruzi ne funkcioniše.
Kao i u mnogo čemu i to je apsurd našeg vremena, ali tako je. Gornje i Donje Jarinje su dva sela udaljena oko dva kilometra. Sastavljaju ih kuće srodnika, koje su na malom odstojanju. U Donjem Jarinju izdvajaju se zaseocima Šarpelj i Gromada. Istočno od sela uzdiže se planinski vrh Jarik na 1.048 metara nadmorske visine.
Jarinje spada u veoma stara naselja. Prvi put se pominje 1327. godine kada ga je Stefan Dečanski poklonio manastiru Studenica. U povelji cara Uroša iz 1363. godine, kojom potvrđuje čelniku Musi grad i župu Brvenik, pominje se i selo Jarinje i Drugo Jarinje, što znači da je selo još tada bilo podeljeno na Gornje i Donje Jarinje.
U selima žive Mijatovići, Janoševići, Milići, Premovići, Ninići, Đorđevići, Prčići, Marinkovići, Obradovići, Milivojevići, Radulovići, Milovanovići, Petrovići, Rovići i Jasnići. Nekada su ovde postojale pilana i kovačka radnja, a danas ima par trgovinskih radnji. Svojevremeno, na ovom potezu otvoreno je postrojenje za preradu bazalta, jer su istraživanja pokazala da postoje velike zalihe tog minerala, ali se ubrzo od projekta odustalo.
U svojoj knjizi "Naselja i migracije stanovništva opštine Leposavić", narodni hroničar i pisac Blagoje Pavlović, opisao je u okviru svoje edicije sva sela i naselja na ovom području, pa i Gornje i Donje Jarinje i tako ostavio trag o ovdašnjem stanovništvu i karakteristike svake porodice, o poreklu, migracijama i slavi i svecu koju obeležava.
Gornje i Donje Jarinje deli sudbinu vremena koje živimo, nalaze se tik uz administrativnu liniju između centralne Srbije i Kosova, pa je tako ovdašnje stanovništvo primorano da prilikom svakog prelaza čeka u dugim kolonama, a trpe najviše oni koji zbog svakodnevnih obaveza, odlaska u školu ili na posao, svakoga dana, maltene pred kućom moraju da se zadržavaju na prelazu. Sve to komplikuje život, ali na žalost tako je.
Posebno, zadnjih godinu dana, otežava život svakodnevno prelepljivanje državnih simbola na registarskim tablicama prilikom prelaska na drugu stranu, ali i to je realnost ovog vremena. Kakve izmene očekuju stanovnike po pitanju tablica i putovanja ubuduće, ostaje da se vidi već za mesec i po dana.
Kurir.rs/Jedinstvo/Kosovo online
NE PROPUSTITE
