Ime Vlade Ilića je danas skoro i zaboravljeno. Međutim, od zaborava su ga spasili entuzijasti koji su proučavajući istoriju došli i do njegovog imena.
Vlada Ilić bio je poreklom iz Vlasotinca, gde se i rodio. Osnovnu školu je završio u svom rodnom gradu, a školovanje nastavljao u Austrougarskoj. Poticao je iz ugledne preduzetničke porodice.
Osam decenija Beograđani su za Spasovdan iznosili isti barjak. Na barjaku se sa jedne strane nalazi ikona Vaznesenja Gospodnjeg i piše "Opština grada Beograda 1938.", a na drugoj strani je ikona Sv. Petke ispod koje piše: "Ko krsno ime slavi, onom i pomaže."
Sveta Petka bila je krsna slava Vlasotinčanina Vlade Ilića koji je ostao upamćen kao legendarni gradonačelnik Beograda. Sa jedne strane Sv. Petka, a sa druge Vaznesenje. Time je želeo da simbolično poveže rodnu grudu sa svojim voljenim Beogradom.
Vremenom je Vlada Ilić stekao veliki ugled u narodu, kao častan čovek i preduzetnik.
Nažalost, istorijske prilike nisu išle na ruku gradonačelniku Vladi Iliću. Ubrzo počinje Drugi svetski rat. Vlada Ilić označen je od komunističkih vlasti kao saradnik okupatoru, iako je istorija mnogo delikatnija od toga, uglavnom Uhapšen je 1945. godine, a rat još uvek nije bio završen. Osuđen je na 10 godina zatvora. Sveukupna imovina mu je oduzeta pod objašnjenjem da su njegove fabrike radile za vreme okupacije i da je tako jačao okupatorski kapital.
Sedam godina je proveo u Sremskoj Mitrovici u zatvoru, a onda je bio osuđen na smrt. Smrti ga spasava Čerčil koji je kod Tita urgirao da Vladu Ilića ne ubiju. Godine 1951. pušten je na slobodu, a sledeće godine umire u stanu svog rođaka u najgoroj bedi od šloga.
Ostaće zabeleženo i da je pred kraj života, Vlada Ilić čistio beogradske ulice, zajedno sa grupom zatvorenika.
Njegova supruga Olga, koja je svih tragičnih događaja iz Drugog svetskog rata bila veliki dobrotvor, kasnije je preživljavala samo zahvaljujući milostini prodavaca koji su znali za njenu životnu priču.
Veliki doprinos Beogradu
Za vreme dok je Vlada Ilić bio gradonačelnik Beograda urađeno i sagradjeno je mnogo toga: otvoren novi viseći most preko reke Save, koji je poneo ime „Most Viteškog kralja Aleksandra I“, otvoren je i most preko Dunava, koji je spojio Beograd i Pančevo, drumsko-železnički most koji je poneo ime „Kralj Petar II“, otvorena je tramvajska linija od Beograda do Zemuna, podignuto je Staro sajmište na levoj obali Save, prvi put organizovan sajam automobila, potpisao je povelju za obnovu izgradnje i postavljen je kamen temeljac za izgradnju Hrama Svetog Save, podignuti su Palata Glavne pošte, Vukov spomenik, Gradska poliklinika, Dezinfekcioni zavod, Gradska bolnica, Poliklinika za kožne i venerične bolesti, Dom dečje zaštite u Zvečanskoj ulici, Univerzitetsku dečju kliniku u Tiršovoj ulici i još mnogo toga.
A Spasovdanaska litija i danas čuva sećanje na jednog srpskog junaka i velikana. Na despota Stefana Lazarevića, u čije je vreme Beograd i postao prestonica. Spasovdan kao da se sam nemetnuo da bude prestoni grad i nekadašnje i sadašnje Srbije, čija je istorija zapravo istorija uzdizanja i ponovnog rađanja. Beograd kao večni grad izgradili su oni ljudi koji su došavši da žive na prostoru Beograda u njega utkali najlepše ideale poput Stefana Lazarevića, Sime Igumanova, Drage Ljočić, Vlade Spasića, Ilije Kolarca, kraljice Natalije, Miše Anastasijevića, Matije Bana i mnogih drugih i znanih i neznanih, koji su oplemenjivali duh Beograda.
Kurir.rs/ J. Ć.
NE PROPUSTITE
Bonus video:
