U novoj studiji civilizacije Maja, uzorci drevnog izmeta pokazali su kako je veličina ove centralnoameričke zajednice varirala značajno, zavisno od klimatskih promena koje su se tada događale.
Kako piše Science Alert, istraživači su identifikovali četiri perioda promene broja populacije kao reakciju na izrazito suve ili kišne periode koji do sada nisu bili dokumentovani: 1350-950. p.n.e, 400-210. p.n.e, 90-280. nove ere i 730-900 nove ere.
Uz to, spljeskani feces iz Itcana, grada koji je postojao u današnjoj Gvatemali, pokazuju da je taj grad bio naseljen 650 godina pre nego što pokazuju arheološki podaci.
"Ovo istraživanje bi trebalo da pomogne arheolozima i pruži im novi način proučavanja promena koje se možda ne vide u arheološkim ostavima, jer ti dokazi ili nisu postojali ili su vremenom izgubljeni i nestali", rekao je biohemičar Bendžamin Kinan sa MekGili univerziteta u Kanadi. "Nizije Maja nisu dobro tlo za očuvanje graševina i drugih podataka o ljudskom životu zbog tropske vegetacije", dodao je on.
Ova studija je koristila relativno nov metod analize uz pomoć fekalnih stanola, organskih molekula koji postoje u ljudskom (i životinjskom) izmetu i koji mogu da budu sačuvani u tlu ispod reka i jezera, ponekad i hiljadama godina.
Koncentracija ovih stanola može da naučnicima da podatke o promeni broja stanovnika, koji se potom mogu potvrditi i istorijskim podacima. Stanoli su se do sada pokazali kao dobri indikatori koliko je ljudi živelo na određenom mestu u određeno vreme.
U ovom slučaju, molekuli izvučeni sa dna jezera blizu Itcana i upoređeni su sa onim što stručnjaci već znaju o ovoj oblasti i njenoj istoriji i arheološkim dokazima. Ta saznanja onda su upoređena sa istorijskim klimatskim podacima. Stručnjaci su našli potvrde prethodnih teorija o migracijama ljudi ali i dokaze o novim pomeranjima populacije.
"Važno je, za društvo generalno, da znamo da su i civilizacije pre naše bile pogođene i adaptirale se na klimatske promene", rekao je biogeohemičar Piter Daglas sa MekGila. "Povezivanjem dokaza o klimatskim ali i promenama u broju stanovnika, možemo da vidimo jasnu povezanost sušnih perioda i sposobnosti antičkih gradova da održe svoju populaciju", dodao je on.
Tim je bio u mogućnosti da iskoristi podatke i identifikuje skok broja ljudi oko 1697. kada su Španci napali poslednje uporište Maja u blizini. Pretpostavlja se da je reč o izbeglicama o čijem postojanju istoričari do sada nisu imali podatke.
Postoje i vremenski periodi kada se zna da je u Itcanu živelo mnogo ljudi ali iza njih nije ostalo toliko fekalija. Istraživači misle da je razlog tome što su Maje koristile ekskrement kao đubrivo.
Sve to, navodi se u tekstu studije objavljenom u listu Quaternary Science Reviews može da se zaključi iz ostataka izmeta starog više hiljada godina, zbog čega naučnici smatraju da ovaj metod analize može da bude koristan deo naučnog alata za praćenje promene populacije u drevnim vremenima.
Kurir.rs
NE PROPUSTITE
