Srpsko stanovništvo je proterano tokom rata, a ono malo preostalih žitelja odlazi iz ovog pustog grada, u kom nema gotovo ničeg.
U Obrovcu je pre sedam godina bilo 4.323 stanovnika, a 2016. samo 3778. Međutim, problem je što je među njima puno fiktivnih stanovnika koji žele povraćaj stana, penziju, pasoš ili socijalnu pomoć, pa je stvaran broj stanovnika oko 2.500 ljudi.
Sve manje je dece koja idu u osnovnu školu, pa je u samo deset godina, od 2007. do 2017., broj osnovaca pao sa 401 na svega 181 dete.
Da nema učenika osnovne i srednje škole pitanje je ko bi posećivao Gradsku knjižaru koja se nalazi u zgradi Doma kulture. Ono što je dodatno tužno je to što je dom prazan, velika dvorana je zaključana, a kafić s pogledom na Zrmanju je zatvoren.
U Obrovcu je veliki broj zapuštenih zgrada, jedino što su novinari Slobodne Dalmacije videli da se gradi je crpna stanica. Tamo nema gotovo ništa. Nema robnu kuću, nema trgovački lanac, nema javnog beležnika, poslatičarnicu, bioskop, pa ni tim Hitne pomoći. Budući da nema velikih kompanija, ljudi su uglavnom zaposleni u državnoj službi ili su na gradskom budžetu. Godine 2013. Obrovac je bio u vrhu po nezaposlenosti sa stopom od čak 33 odsto.
Ivan Matić (34), politolog i nezavisni odbornik, koji radi na EU projektima, nema
nameru da napusti Obrovac pa se složio s novinarima Slobodne Dalmacije da su mladi jedina šansa za grad. Međutim, vlast mladi zanimaju samo kada napune 18 godina jer mogu da idu na izbore.
Kurir.rs/Slobodna Dalmacija
Foto: Vikipedija
NE PROPUSTITE
