Prošlo je godinu dana otkad nas je napustio jedan od naših najvećih pisaca, pripovedača i dramaturga Dragoslav Mihailović, u čiju čast je danas u Narodnoj biblioteci "Dušan Matić" u Ćupriji održan prigodan program.
Za više od šest decenija, koliko je pisao, objavio je dela "Kad su cvetale tikve", "Petrijin venac", "Čizmaši", "Goli otok", "Crveno i plavo", "Gori Morava", "Lov na stenice" i stvorio likove koji su nastavili da žive.
Disident
Rođen je 17. novembra 1930. u Ćupriji, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju, a potom i Filozofski fakultet u Beogradu na grupi za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik. Do punoletstva je ostao bez oba roditelja, da bi sa 19 godina bio uhapšen po prijavi Udbe.
Goli otok je jedva preživeo, ali ostavio je dragoceno svedočanstvo o ostrvu smrti, na koje su odvođeni politički neistomišljenici.
- Prvi dokument protiv mene napisan je u mom dosijeu kada sam imao 18 godina! Da li znate šta znači poslati dečaka od 19 godina na Goli otok? Ja se tad nisam još redovno ni brijao. A uhapsili su me najviše zato što sam se bio pobunio protiv hapšenja dvojice mojih drugova iz razreda. U to vreme bio sam član srednjoškolskog odbora Narodne omladine. I smatrao sam da imam pravo da kažem da udbaši to ne smeju da rade - zapisao je pisac.
Uzor
Važio je za najvećeg disidenta među književnicima, a njegova dela i predstave po romanima često su bili zabranjivani, a kako se tada pričalo, to je urađeno po nalogu Josipa Broza Tita.
Od 1981. godine bio je redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti i dobitnik brojnih priznanja. Mihailović bio je uzor mnogim piscima, ali i nobelovcu Peteru Handkeu.
Iza sebe je ostavio suprugu Nenu i dvoje dece - Milicu, koja je glumica, i Branislava, koji se bavi slikarstvom.
NE PROPUSTITE
Bonus video:
